Gen CHEK 2

Gen CHEK 2 koduje białko, które w odpowiedzi na uszkodzenie DNA, zatrzymuje cykl komórkowy. Mutacje w genie CHEK2 zmieniają budowę i właściwości kodującego białka supresorowego, co w konsekwencji prowadzi do szybkiego i niekontrolowanego rozrostu komórek.
Nosicielstwo wadliwego genu CHEK2 dotyczy nawet 1 na 100 osób i zwiększa ryzyko zachorowania na raka piersi u kobiet ok.2-5 razy a u mężczyzn nawet 10-krotnie.Wyższe ryzyko występuje w rodzinach z rakami piersi wśród krewnych. Nosiciele mutacji w genie CHEK2 wykazują 2-krotnie większe ryzyko rozwoju raka piersi w drugim sutku a także ok 2-krotnie większe ryzyko nawrotu choroby. Mutacje w obrębie genu CHEK2 powodują zwiększenie predyspozycji do zachorowania na szereg chorób nowotworowych: w tym raka piersi, raka jajnika, raka prostaty, raka jelita grubego, raka nerki, raka brodawkowatego tarczycy, rodzinnego raka żołądka.
Gen CHEK2 należy do grupy genów zaangażowanych w naprawę DNA. Produkt genu CHEK2 jest antyonkogenem, którego funkcją jest uniemożliwienie wejścia komórek z uszkodzonym DNA w fazę cyklu komórkowego. Mutacje w genie CHEK2 prowadzą do zaburzenia funkcji antyonkogennych białka CHEK2, przez co mogą indukować procesy nowotworzenia. W populacji polskiej najczęściej występujące mutacje w genie CHEK2 to I157T i IVS2+1G>A z częstością występowania wynoszącą odpowiednio 4,8% i 0,5%. Mutacja 470T>C [p.I157T] polega na zamianie nukleotydu T na C w eksonie 3 genu CHEK2, prowadząc do zmiany aminokwasu izoleucyny na treoninę. Konsekwencją mutacji IVS2+1G >A w intronie 2 genu CHEK2 jest powstanie nieprawidłowego produktu wskutek błędnego splicingu (wycięcia intronów).
Szczególny wpływ na pojawienie się mutacji w genie BRCA1 oraz CHEK2 ma rozpoczęcie antykoncepcji hormonalnej przez kobiety poniżej 35 roku życia. Wykazano, że terapia hormonalna oraz hormonalne środki antykoncepcyjne mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia choroby nowotworowej nawet dziesięciokrotnie. Stwierdzono również 3-krotny wzrost ryzyka rozwoju raka piersi u kobiet stosujących hormonalną terapię zastępczą i obciążonych wywiadem rodzinnym. W związku z tym, podjęcie decyzji o stosowaniu hormonalnej terapii zastępczej i antykoncepcji hormonalnej u nosicielek mutacji w genie